Kleine jongen

Een tekst die ik op menig feestje in de late uren nog mee schalde is nu de opening van deze column. En, om maar direct met de deur in huis te vallen: die feestjes zijn over! Er komt een kleine jongen aan en tot 16 oktober heb ik nog de tijd om daar aan te wennen.
Even gelijk 3 missers in deze zin voor de kritische lezer(es). Ja, het kan inderdaad ook nog een meisje worden, maar als aanstaande vader heb ik bij de pretecho al de lange lenige benen gezien van een nieuwe spits van Feyenoord, dus ik ga graag met die prettige beelden verder en zeg tegen iedereen "Als 't maar gezond wordt", en wat ik bedoel is "Als het maar een gezonde voetballer wordt". Misser 2 heeft uiteraard met de datum te maken. 'We' waren eerst uitgerekend voor 22 oktober maar dat kon later op basis van allerlei metingen (hoofd, buik, omtrek, beenlengte en IQ) worden gecorrigeerd naar 16 oktober. En het is natuurlijk maar afwachten wanneer de baby daadwerkelijk zijn vader komt begroeten. Misser 3 is natuurlijk dat ik helemaal niet tot oktober de tijd heb om te wennen aan de komst van een kleine. Norma is zo zwanger als een boek van Daphne Deckers en banjert door het huis met voor mij 2 stelregels. Ze is zwanger en dus wel eens wat kwijt, en, "Ja, schat je hebt gelijk, ik doe het wel even" hoor je mij nu heel de dag zeggen.

De zwangerschap verloopt uitstekend. Haar buik gaat al richting die van haar moeder… ik ga hier even verder niet op in wanneer dat bij Jannie was! Norma zit voorlopig nog maar op een halve zak M&M's met daarnaast Lychees uit blik en het liefste een pot spinazie ofzo erbij. Combinaties waar ik normaal gesproken juist van over mijn nek zou gaan maar Norma houdt het allemaal netjes binnen.

'We' zitten nu in week 21. Tenminste, Norma zit in week 21 en ik tel juist af dus voor mij is het nog 19 weken afwachten. Nou ja, afwachten maar. Laten we maar beginnen bij de bevruchting en dan langzaam het verhaal opbouwen tot zeg maar het hoogtepunt van de zwangerschap: samen naar Prenatal®.

Over de bevruchting kunnen we kort en krachtig zijn. Daar kwam weinig fantasie bij kijken. We hebben 14 jaar kunnen oefenen en als het moment dan daar is moet je er staan.
Daarna was het nog best spannend. Is het gelukt of moeten we het volgende maand nog een keertje proberen. Toen uiteindelijk de strip de juiste kleur aan gaf waren we natuurlijk hartstikke blij, maar we konden het nog aan niemand vertellen. En als je een geheim moet bewaren dan is 12 weken een lange tijd!

Uiteindelijk hebben we bij de diploma uitreiking van Norma de boodschap de familie in geblazen. Gelukkig vonden onze ouders het ook allemaal prachtig dus de oppas is al geregeld voordat ze kunnen zien wat een pokke joch het wordt. Want lastig wordt ie, geloof mij maar. Met het drukke van mij en het zeurderige van Norma heb je een super combinatie. Die krijg je niet snel stil!

Terug naar de zwangerschap. Norma heeft vreemd gegeten, wel eens slecht geslapen en ja ik ben wel eens een rondje om gereden naar de Shell om een vreemde koek in huis te halen. Maar al met al niet veel gelazer. Totdat we ook aan de baby kamer zijn begonnen. Een paar weken terug ben ik maar eens begonnen met het leeg halen van 1 van de kamers, onze hobby/fitness/opslag kamer. Het hele huis is één grote bende, overal staan dozen en troep. Daarna hebben we een paar weken gedaan over het kiezen van een kleur, thema en de indeling van de kamer maar op het ogenblik ziet het er al best vrolijk uit.

Als je dus een babykamer gaat inrichten kan je naar Ikea gaan. Daar hebben ze best leuke spullen en ook een commode, bedje en andere wel nuttige dingen (dus in tegenstelling tot knuffels, muur beesten kinderstoeltjes en andere decoratieve troep). Maar ja, het is natuurlijk wel even wat gammeler en om je kind nou in een 'Billy' te laten slapen, dan vraag je er toch om dat hij op zijn achttiende met zijn vriend thuis komt. Dus naar de prenatal. Je weet wel een meubelzaak waar gewoon halve meubels worden verkocht voor dubbele prijzen.
We begonnen met het uitzoeken van een bedje, samen met nog een paar van die zwangere stellen. Bij de Ikea was het belachelijk druk, hier kon ik tenminste wel normaal praten met de verkoopster. Tenminste normaal, zolang het over luiers, kleedjes, hoesjes, matrasjes, hemeltjes, slabbetjes, etcetera ging. Ze hadden de keuze uit maar liefst 65 verschillende bedjes. "Dat komt straks wel schat". Eerst maar eens de andere spullen. En, laten we dan maar gelijk met de topper beginnen: een wandelwagen. Uiteraard werden wij ook eerst voorgesteld aan de modellen van vorig jaar die allerlei onhandige dingen hadden, geen 360 graden zwenkwiel, geen maxi-cosi adapter en noem maar op. Troep dus. Maar wel al een paar honderd euro.
Uiteindelijk zijn we natuurlijk gewezen op het top model waar alles op en aan zat en in hele nieuwe trendy kleurcombinaties werd aangeboden. We konden ook wel een modelletje simpeler kiezen, "het is maar wat u het prettigste vindt rijden". De laatste 2 wagentjes die over waren in onze speurtocht hebben we even naast elkaar gezet en uiteindelijk hebben we de duurste gekozen. Weet je waarom? Heel simpel, er zaten lichtmetalen velgen onder en als ik een kapitaal uitgeef dan zitten er wel mooie wielen onder!

Die kamer komt wel goed. Uiteindelijk zijn we eruit gekomen wat het bedje moest worden , de box en zelfs het kleedje op het bed (47,95 voor een lappie stof van nog geen 2 meter). We hebben een vrolijke kleur op de muur gegooid, van het dressoir een commode gemaakt en nu nog even gordijnen ophangen en de kleine kan komen!

De 21e week, oftewel voor mij de 19e week, kenmerkt zich vooral door last van 'buikkloppingen' noem ik het maar even. Die kleine zit te trappen aan de binnenkant, ongelooflijk. Het is elke week weer een verrassing wat er nu weer in de buik van Norma gaat gebeuren. Dit weekend hebben we op de echo al kunnen zien dat de baby zeer onrustig is en zich met twee benen afzet op de blaas van Norma. Zelfs ik heb het kunnen voelen aan de buitenkant, dus ik weet het nu helemaal zeker: een tweebenige super spits!