 |
Aangeschoten Wil(d)
Ik loop nog steeds, als het half kan, m地 rondje ruilverkaveling. Maar zo mooi en sereen als ik het in m地 vorige kolom beschreef, is het tegenwoordig niet meer. Al geniet ik nog bijna dagelijks van de flora en de fauna, er zijn ook dagen dat het niet meer zo vredelievend is.
Zo gebeurde het een paar maanden geleden dat ik 痴 avonds met Aris nog een rondje liep. Dit eigenlijk meer om Aris in beweging te krijgen. In 稚 voorjaar is hij namelijk met een hardloop-schema begonnen, wat hem overigens best beviel, tot hij op een keer een spier verrekte en het daarna voor gezien hield. Aangezien Aris overdag ook niet al te veel in beweging is, stimuleerde ik hem om 痴 avonds toch weer eens mee te gaan lopen, en zo gebeurde het dat ik het rondje soms twee keer liep. Dit eigenlijk allemaal terzijde, want zo dwaal ik van m地 onderwerp af.
We liepen daar dus op een avond, maar de rust die je er anders vindt, werd wreed verstoord.
Halverwege stond er een groep jagers van zo地 15 man met geweer in de aanslag. Nu zijn jagers al niet bepaald m地 vrienden, maar toch na een groet over en weer liepen wij verder.
Ik denk dat we zo地 100m. verder waren, toen er een grote groep ganzen aan kwam vliegen.
Ik begrijp nu de uitdrukking zo dom als een gans. Ze kwamen aangevlogen, ze zwenkten af, namen een grote bocht over de weilanden heen en kwamen, tot onze stomme verbazing teruggevlogen, recht over de groep jagers heen. We schrokken ons wild, het leek wel of er achter ons een oorlog uitgebroken was. Die 15 man laadden in 鳬n keer hun geweer en vuurden deze achter elkaar leeg. Oorverdovend. De 鳬n na de andere gans zag je naar beneden vallen. Wat een helden.
Dit was nog niets vergeleken met wat een paar weken geleden gebeurde. Ik was nog maar nauwelijks onderweg of er stapte weer een grote groep jagers het land in. Er zaten er ook al verschillenden op hun post te wachten, totdat de drijvers het wild op gingen jagen en het zo gemakkelijk te maken voor het geschut op die weerloze diertjes. In gedachten liep ik verder, ik hoorde een schot, en werd zelf aangeschoten. Ja heus, ik was echt het haasje, ik werd door zo地 4 à 5, ik dacht kogeltjes, later bleek het hagel te zijn, op m地 been geraakt. Ook vielen er nog diverse links en rechts om me heen.
Het toeval wilde dat m地 zus net van de andere kant naderde, ik vertelde wat er gebeurd was en samen liepen we terug. Ik had niet meer de moed om door te lopen, want volgens mij krijgen die jagers een rood waas voor hun ogen door alles wat voor hun vizier beweegt. Hun jachtinstinct drijft ze tot actie en wat ze ook maar zien bewegen, wordt aangeschoten.
Er stonden nog enkele jagers bij hun auto waar ze het land in gegaan waren. Ik sprak ze, kwaad als ik was, aan op het gebeurde. Zoals ik al zei zijn jagers niet bepaald m地 vrienden , maar één kerel overtrof alles.
De eerste stomme vraag was, waar of dat dan wel niet gebeurd was, ik antwoordde netjes 100m. verder, dat was niet mogelijk volgens hem, want daar waren geen jagers, terwijl ik ze zo aan kon wijzen. Daarna antwoordde hij dat het bereik nooit zover kon zijn. Ik zei, dan komen ze zeker zomaar uit de lucht vallen. Eigenlijk was ik op dat moment zo ontzettend boos, maar niet adrem genoeg om te zeggen dat de politie het dan maar uit moest zoeken hoever het bereik kan zijn. Nog steeds kwaad liep ik naar huis waar ik 痴 avonds m地 verhaal aan Aris vertelde en daar bleef het bij.
Totdat enkele dagen later, na het schietincident, de bel 痴 avonds ging, ik deed de deur open en daar stond één van de jagers met een bos bloemen in z地 hand. Omdat ik deze man kende, nodigde ik hem uit binnen te komen. Hij zat met het voorval toch wel in z地 maag en bood z地 excuses aan voor wat gebeurd was. Hij gaf ruiterlijk toe dat het van hun kant fout was en het bereik van de hagel wel degelijk zover kan komen. Er wordt namelijk met patronen geschoten, (en 1 zo地 patroon bevat wel 100 hageltjes, dus geen kogeltjes) die dan in één keer de lucht ingaan. Ik liep op 150m. afstand van de jagers vandaan, dus dodelijk getroffen had het volgens de expert, nooit kunnen zijn, want dan moet je binnen het bereik van 35m. zijn., maar als het 奏 me in m地 gezicht getroffen had, had het toch heel anders af kunnen lopen. Na toch af en toe wel een felle discussie over het voorval, heb ik de bloemen en de excuses geaccepteerd.
Ik zal op de dagen dat de jagers weer in grote getalen de polder onveilig maken, maar geen rondje meer maken, geef mij de rust maar.
|
