 |
Is er leven na Country Gazette?
Binnenkort wordt bij ons een levenswerk afgesloten. Het was er zomaar,
begin vorig jaar, het idee om af te bouwen. Natuurlijk hadden we ons al
eerder afgevraagd "hoe lang nog". Maar de trein dendert gewoon door,
deadline zus, deadline zo. Met de VUT van Hans zou het allemaal anders
worden. Meer tijd, vergeet het maar. Wat je vroeger met de post kreeg,
moest je steeds meer en vaker via internet gaan zoeken. Hans bij internet,
hij de zenuwen en ik van hem. Soms stopt het systeem spontaan zonder dat
hij er aanzit. Opeens was het er, toen we een vakantie wilden plannen.
Deadline zus en deadline zo. Dan weer een show waar je bij moest zijn. Dan
weer een concert waar Hans heen wilde. Je kon gewoon geen weken achter
elkaar weg. We keken elkaar aan en waren het meteen eens, afbouwen die hap.
Maar hoe doe je dat en welk moment kies je. In mei is het precies 35 jaar
geleden dat we met CG zijn begonnen. Ik de centen, Hans de schrijverij, het
een kon niet zonder het ander. Het plan voor de afbouw werd gemaakt, eerst
doorgenomen met de medewerkers. Iedereen schrok zich een hoedje. Toen
bekendmaken via het blad. De reacties stroomden binnen, de meesten begrepen
het wel. Voor we het besluit namen merkten we al dat de passie minder werd,
daardoor de administratie steeds zwaarder. Hans had min of meer hetzelfde
gevoel. Ook het ouder worden telt mee. Dan terugloop van advertenties en
abonnees (alles gaat via internet) en dan de vergrijzing. Eind april is het
zover. Dan valt met nummer 368 het laatste blad in de bus. In plaats van
een feestje het laatste blad, weer eens wat anders.
Een zee van tijd over? Vergeet het maar, want je laat zo'n stuk levenswerk
niet zomaar los. Sommige rubrieken gaan door in andere bladen. Verder
verwijzen we naar nuttige sites. We hebben inmiddels besloten met de agenda
door te gaan op Internet. Een alternatief voor de agenda was er niet.
Daarvoor houden we onze site in leven. Dit ook om toch binding te houden.
En, volgens Hans, om ook iets nuttigs met mijn tijd te blijven doen (die
computerspelletjes blijf ik toch wel doen hoor). Hans heeft ook weer een
klus aangepakt. Elke week een radioprogramma van 2 uur waarvoor hij de
muziek uitzoekt. Dat is voor hem om de kennis vast te houden. Zal wel. Ik
ga liever wandelen in het Gouwe Bos, 2x per week om in conditie te blijven,
samen met een vriendin. Soms gaat Hans mee, maar die stopt dan weer bij
elke vogel die hij ziet. Ook willen we wat meer gaan fietsen, tenminste als
mijn rugklachten het toelaten. En straks in mei eerst een weekje vakantie.
Daarna hopelijk een mooie zomer en veel in de Hoek.
Voor Hans wacht nog een hele klus. Alle bladen die in Reeuwijk opgeslagen
liggen, uitzoeken en veel weggooien. Ook van de zolder kan veel opgeruimd
worden. Mag hij doen, zijn hobby, hij zegt het wel als er weer een vracht
oud papier naar de atletiekvereniging kan. Die worden er nog rijk van. Als
het mooi weer is stapt hij op de fiets om hier en daar een overhangende tak
te snoeien. En zich bemoeien met groen- en structuurplannen. Ik heb mijn
puzzelboekjes, de TV en de computerspelletjes en uiteraard het mooiste,
oppas oma.
Op zolder liggen dozen vol foto's, daar gaat hij dan met regenachtige dagen
zitten. Ik kan eens kijken hoe ik mijn administratie kan ordenen. Je moet
het voor de belasting natuurlijk nog jarenlang bewaren. Kortom, we zijn nog
niet van Country Gazette af. Wel van de deadline. Maar om eerlijk te zijn,
het was toch een mooie tijd met veel vriendschap en contacten. De
zeurpieten vergeten we wel.
|
