De "broertjes" van Dam

Nu het mijn beurt is om de kolom te schrijven, kan ik de kans niet laten liggen om een ieder eens te vertellen wat wij, "van Dammen vrouwen" allemaal moeten doorstaan!
Tijdens verjaardagen en andere familie bijeenkomsten, komen de vier broers uiteindelijk altijd naast elkaar te zitten en dat is voor ons nogal storend. Zij gaan elkaar n.l. flauwe, maar dan ook zeer flauwe grappen vertellen, waarbij ze zelf het hardst lachen en er daarna geen zinnig woord meer uitkomt. Eigenlijk begrijpen wij vrouwen niet waar ze om lachen, want dat doen ze namelijk al lang vóór de clou is verteld! Eén broer gaat zelfs zo ver dat hij het liefst over poep praat en zelfs schrijft! Eigenlijk hebben we onze hoop gevestigd op de nieuwe generatie van Dammen mannen, die met hun IQ en hun opleiding beter zouden moeten weten. Helaas lijkt het erop dat deze heren al met hetzelfde virus besmet zijn!

Vervolgens moet u ook iets weten over het onderdeel kleding. Gezien de nauwe contacten die wij schoonzussen onderhouden, zijn we uiteraard ook op de hoogte, je moet tenslotte bij iemand je verhaal kwijt, van de eigenlijk meer "intieme" wetenswaardigheden zoals het uitzoeken van de kleding van de heren. Er zijn broers die niet zelf kiezen wat ze aantrekken, ze worden daarbij ongemerkt door hun lieftallige echtgenote gestuurd. Deze heren pakken n.l. hetgeen vooraan in de kast hangt; gemakkelijk nietwaar? Daarbij blijkt het nogal eens moeilijk om een passend overhemd, de juiste stropdas en bijbehorende sokken te kiezen, zodat ze regelmatig horen "wat heb je nu toch aangetrokken", waarop ze door diezelfde echtgenote, weer naar boven worden gestuurd! Je zou toch zeggen dat het niet zo moeilijk moet zijn om iets bij elkaar te zoeken!
Eén broer maakt het zelfs zo bont dat hij op zijn zomerse verjaardag rustig en zonder schaamte zijn gasten in een tijgerslip of als we geluk hebben in een zeer korte broek ontvangt, en hij behoort echt niet meer tot één van de jongste!

De broers van Dam hebben nog iets gemeen en dat zijn hun eetgewoontes. Eigenlijk is het niet te geloven dat wij met de hele familie al vijf keer een weekend met elkaar zijn weg geweest, waarbij we dan ook iedere avond uit eten gingen. Hulde voor de restaurants die we hebben bezocht! Eén broer wil iedere dag soep! Het maakt niet uit wat er daarna volgt en of het erbij past, hij zal en moet soep! Een andere broer wil een heel grote brok vermicelli in zijn soep! Dit is toch te gênant om te vragen? Groentes zoals tomaten en komkommer wordt toch door een ieder gegeten? Niet door alle heren van Dam. Een lekkere pizza met gesmolten kaas? Kaas eet je niet vindt een van de broers, kaas stinkt en is heel vies! Nou vraag ik je toch, deze broer komt net als de anderen uit het dorp Stolwijk waar ze de heerlijkste boerenkaas maken! Dan is er nog een broer die geen uien lust en dus niet een oer Hollands gerecht als hutspot wil eten. Ik hoor u denken "nou en dat is toch niet zo bijzonder?" Het wordt wel bijzonder als u hoort dat deze broer wel haring met rauwe uitjes eet en houdt van worteltjes, gekookt en ongekookt!

Er is nog iets dat u moet weten. Wanneer wij naar een familie weekend gaan, neemt een ieder een doos boodschappen mee. Een en ander moet immers over verschillende huisjes worden verdeeld ( "ja we gaan een beetje bij elkaar zitten!"). Eigenlijk moet ik u vertellen dat er zo'n weekend heel saai wordt gedronken en gegeten. Alle broers hebben n.l. hun vrouwen opgedragen, ja u hoort het goed "opgedragen", kokosmakronen, pinda's en bier te kopen om mee te nemen. Uit alle dozen komen dezelfde boodschappen te voorschijn. En nu denkt u misschien "stel je niet aan, ga dan appeltaart eten"; mis! Ja u raadt het al, er is er weer een die geen appeltaart lust. Terwijl zijn vrouw kan ik u zeggen, de meest verrukkelijke appeltaart bakt!

Tenslotte kan ik nog vermelden dat ze alle vier dezelfde oor afwijking hebben; een afwijking die in de medische wereld de naam Oost Indisch doof draagt en ongeneeslijk blijkt te zijn. Ze kunnen allemaal beschamend en ontzettend hard niezen en ze gaan alleen naar de kapper als hun vrouw dat zegt en een afspraak voor ze maakt en één broer laat zich zelfs om de zoveel weken zo goed als kaal scheren om er maar af te zijn. Eigenlijk hou ik mijn hart vast als we in april met z'n achten naar Ameland gaan!

"Ik geef de pen over aan Linda, omdat ik vind dat de aanhang nu maar eens van zich moet laten horen! En Linda, ik zou er niet een al te technisch verhaal van maken, want daar snappen die Van Dammen broertjes toch niets van!"

p.s. Deze kolom kreeg een 'vervolg' op 1 april 2004.