 |
De nieuwe dichter des Vaderlands
Lieve mensen het is een tijd van het stokje doorgeven. Onze vorstin draagt haar roeping over aan haar zoon. Hij wordt gehuldigd: koning Willem-Alexander. Een belangrijk moment, niets minder dan historisch. Onze vorstin gaat met pensioen! Het Koninkrijk der Nederlanden krijgt een koning. Driewerf hoera voor de koning! Lang leve de koning! Maar wat was koningin Beatrix een fantastische koningin. Niets dan lof voor haar invulling van dit ambt. Natuurlijk was het hier en daar wat stijfjes, maar kom op ze was puur en droeg haar lotsbestemming met eer en verve. Hoezeer ook koningin, zij was ook één van ons. Door lief en leed te delen, maar tegelijk ook afstand te creëren werd zij het symbool van de doorsnee Nederlander. Als het er om gaat dan zijn wij er voor elkaar, maar verder zijn we liever op onszelf. De gordijnen dicht zeg maar. Onze toekomstige koningin zei eens goedbedoeld: "de echte Nederlander bestaat niet". Dat was een beetje dom. De echte Nederlander bestaat wel degelijk alleen weten we zelf niet goed in welke vorm we onze identiteit moeten gieten.
De afgelopen vier jaar was het de taak aan de Dichter des Vaderlands om juist die vorm vorm te geven. Sinds 2009 werd deze queeste belichaamd en bezield door Ramsey Nasr. Anne Vegter neemt de komende vier jaar deze functie over. Haar taak is de volgende: "De Dichter des Vaderlands is ambassadeur voor de poëzie en initieert als zodanig projecten om kennis en enthousiasme voor de vaderlandse poëzie te bevorderen. Daarnaast wordt de dichter gevraagd zich middels poëzie te verhouden tot actuele (inter)nationale gebeurtenissen, cultureel, politiek, sportief of maatschappelijk van aard. De functie is vooralsnog onbezoldigd."
Bij leven ben je zo goed als je laatste werk of - in het geval van Gerrit Komrij - in overlijden schijnt eeuwige roem. De romanticus der woorden is de poëet. Wel nu laat ons verenigen. De Dichter des Vaderlands zit in ons allen. Het zijn niet onze klompen, molens, het drugsbeleid of de wallen in Amsterdam die ons identiteit geven. We zijn niet en wel de echte Nederlander. En dat leidt ertoe dat hier alles kan, niets te gek is en iedereen geaccepteerd wordt. Laat onze monarchie hier een symbool van zijn. Een stabiel anker als tegenhanger van het populisme - een stroming die slechts gevoed wordt door een gebrek aan identiteit. Niet de waan van de dag, maar de stip op de horizon is wat Nederland sterk maakt. Durf Nederlander te zijn! Geef de poëet in ons weer een stem. Zing op 30 april uit volle borst het naamdicht van Willem van Nassov. Onze nieuwe koning. Hoera, hoera, hoera!
- Hey, en dat voor iemand die D66 gestemd heeft -
Cheerz ;-)
|
