Laatst stond ik voor een collegezaal vol derdejaars om te vertellen over het werk dat we bij Deltares doen. Over de watersnood van 1953, over de evacuaties rond Rijn en Maas in 1995. Toen bedacht ik me dat deze studenten jonge 20'ers zijn, en zich dat helemaal niet zullen herinneren. 17 jaar geleden is dat alweer, en ik herinner me nog precies hoe mijn nicht Heleen en haar man als evacuees op mijn zolderkamer overnachtten.
Het is een raar decennium, tussen je 20ste en je 30ste. Het vloog voorbij, en toch gebeurde er heel veel. Als ik terugdenk aan mijn tienerjaren, hebben die juist schier eindeloos geduurd. Ik speelde nog op nieuwbouwpleintjes, deed mee met dikkebandenraces, raakte een oma kwijt, verhuisde naar de goudkust en spendeerde ettelijke uren boven de schoolboeken, evenzoveel achter een computerscherm om databases te programmeren voor de lokale veevoederadviseur. Ik leerde bier drinken in Utrecht en maakte voor het eerst van m’n leven een vliegreis, naar Creta. Het twintig worden voelde wel wat naar. Van tiener naar twintiger vond ik alsof ik een hele wereld achter me liet, de vrijblijvendheid definitief achter me gelaten. Dat viel gelukkig mee, sowieso tijdens de studiejaren.
Lange, rustige tienerjaren dus met veel veranderingen. Maar de tien jaar daarna, dat was gewoon Utrecht, Utrecht en een beetje Delft. Als ik hard peins is er minstens zoveel gebeurd als de tien jaar daarvoor, maar ze zijn in zo’n sneltreinvaart voorbij gevlogen dat je ze bijna zou vergeten. Van hot naar het vloog ik (letterlijk en figuurlijk), Amerika, Rusland, Australië, leerde skiën, leerde koken, liep talloze concertjes af. Ik herinner me Jeroens halve koelkastdeurtje in Delft nog met al zijn oude concertkaartjes erop, toen ik er nog nul bezocht had. Inmiddels zouden de mijne niet meer op mijn dubbele koelkastdeur passen. Kaiser Chiefs, Pinkpop, Faithless (vier keer), Hooverphonic (zeven keer), Shakira, Pink Floyd tributes (vier keer), Muse (tweer keer), Bruce Springsteen, Heather Nova (drie keer), Per Gessle, Portishead, Underworld, etc., etc., etc. Ik had twee bijbanen naast m’n studie, startte promotieonderzoek, ging definitief op mezelf wonen, keek naar mijn eerste eigen auto uit, en fietste het land door op de oude stalen peugeot-racefiets van m'n vader. En de VanDammen-jeugd ondernam van alles: DGVDSOKT, DGVDLOTRM, DGVDJOPPY, DGVDHVHBP, wie weet ze allemaal nog?
Toen kwam de big-three-oh, m'n dertigste verjaardag. Dat voelde juist prima, als 'meer van hetzelfde', terwijl dat niet voor iedereen schijnt te gelden. Enkel bleek ik vergeten om als twintiger voldoende naar de dames om te kijken... Maar behalve dat, wat heb ik verder te klagen? Een propvol leven in welvaart, gezond. Topfit zou ik zelfs willen zeggen, ik ben nog altijd trots en soms verrast over de kracht die ik uit m'n fietsbenen weet te halen.
En dan ineens gaat het je opvallen dat je naar veel historische gebeurtenissen terug kunt kijken, omdat je ze zelf meegemaakt hebt. Zoals hoogwaterevacuaties. Of de val van de Muur, op 10 november 1989; ik zie de mensen met hamers nog op de muur klimmen, in het acht uurjournaal. Vlak daarna de val en executie van Ceausescu, ik hoor de nieuwslezer nog zeggen hoe het volk onderdrukt werd en zijn vrouw altijd schoenen bekleed met diamantjes droeg.
Of wat te denken van de Irak-oorlog, ook alweer bijna tien jaar geleden:
(interessante mededeling rond 1:20 trouwens)
Ik herinner me ook de halve finale van het EK'88 nog. West-Duitsland--Nederland, 1--2. De straten kleurden oranje, en toen ik als achtjarig jochie met mijn vriendjes over straat liep, werden we door de lokale kroegbaas naar binnen geroepen (spannend, ik was nog nooit in een café geweest!), rondje van de zaak, we kregen allemaal een colaatje. Of de negen-jarige kindertjes van tegenwoordig dit jaar ook zoiets mogen meemaken, is nog maar zeer de vraag, als je de wedstrijd van afgelopen zaterdag zag.
Piet is alweer een half jaar z'n forumwachtwoord kwijt, dus de hoogste tijd dat je hier je verhaal doet, Piet!
