 |
Oog
Het is nu zondag 1 juli en wij waren van plan vanmiddag naar een parkconcert te gaan in
Schoonhoven met muziek uit Ierland en Schotland. Maar met de regelmatig felle buien hebben wij
toch maar besloten om thuis te blijven. Door de week hebben wij het behoorlijk druk, ja ook ik, met
van alles en nog wat. Mooie gelegenheid om deze column te schrijven want het is mijn beurt volgens
Arthur. Onderwerpen meer dan genoeg om maar wat te noemen: de terugkeer vanuit de ruimte met
André Kuipers. Of het voor ons dramatisch verlopen EK voetbal. Het zou zelfs over de politiek kunnen
gaan in Vlist waar volgens mij momenteel vieze spelletjes worden gespeeld.
Zo, de kop is er af en bovenstaande zaken gaan het niet worden. Het is iets dichterbij mij en heeft
te maken met mijn ogen. Van de week had ik weer de halfjaarlijkse oogcontrole dit vanwege mijn
oogziekte glaucoom. Het is al weer een paar jaar op een redelijk stabiel peil en dat is al heel wat
want onze vandammen-ogen zijn niet de beste van het land. Allereerst volgde maandagochtend om
acht uur een veldonderzoek wat je kunt vergelijken met een soort kijkkast waar je in moet staren
en bij elk lichtpuntje wat je dan ziet moet je op een knopje drukken. Daarna loop je naar de afdeling
oogheelkunde, leg je kaartje in het bakje en wacht tot je wordt opgeroepen voor het vooronderzoek.
Ik zat nog maar net op mijn stoel toen de deur open ging en er werd geroepen: meneer van Dam?
Dat gaat lekker snel, dacht ik nog, en werd bij het binnenkomen meteen aan het letterraden gezet.
Even tussendoor, ik hoorde van de week een leuk verhaal over een oud vrouwtje van 89 jaar die ook
een paar letters kreeg voorgeschoteld. In het verlichte veld stond er met twee grote letters een D
en een E. De oogarts vroeg aan deze hoog bejaarde mevrouw of ze deze kon lezen waarop zij direct
antwoorde: Douwe Egberts. Kijk, dat is pas humor, de praktijk lag in een deuk.
Weer terug naar mijn
oogonderzoek, na het oplezen van de letters kreeg ik oogdruppels om probleemloos de oogdruk op
te kunnen meten. Deze was prima en daarna volgden nog twee druppels voor de pupilvergroting.
Daarna moet je weer een halfuur in de wachtkamer plaatsnemen om dit in te laten werken waarna je
later weer door de oogarts wordt binnengeroepen.
Dan gaat het wachten beginnen en de meeste mensen pakken dan een tijdschrift om de tijd te
doden. Bij mij is dat anders, ik ga zitten luisteren en kijken naar de andere mensen in de wachtkamer.
Niet op de manier van 'heb ik wat van je aan', maar een beetje ongemerkt. Op een gegeven moment
ging er een moeder met een dochtertje van pakweg acht jaar oud naar binnen en naar een paar
minuten was er een oorverdovend gekrijs te horen van dit kind waarvan je de haren omhoog
gingen staan. Dit waren alleen nog maar de druppels, dus dat gaat nog wat worden dacht ik. Opeens
kwamen in de wachtkamer binnengestrompeld twee bouwvakkers waarvan er een kreunde van de
pijn en zijn ogen stijf dicht hield. Hij had, bleek later, een bijtende vloeistof in zijn ogen gekregen
en zij werden al gauw het kamertje in gestuurd als spoedgeval. Toen begon het lange wachten en
langzaam werden de mensen die voor mij waren naar binnen geroepen. Wat hebben mensen soms
vreemde achternamen er passeerden: mevrouw Pier, mevrouw Klugkist, meneer Ballegooien,
mevrouw Klaroen en meneer van Dam, dat was ik dus en nam plaats in de stoel. De oogarts kijkt
de nieuwe gegevens na en vergelijkt deze met de vorige en kijkt met een apparaat in mijn ogen.
Meneer van Dam, zegt de oogarts, het is redelijk stabiel alleen heeft u in het linker oog staar en dat
moet eigenlijk worden geopereerd. Na wat gegevens te hebben gekregen van de assistente kon ik
huiswaarts en de operatie zal eind augustus worden uitgevoerd. Het is een kleine ingreep wordt
verteld en duurt alles bij elkaar ongeveer een half uur. Je wordt eerst een minuut in slaap gewiegd
door een verpleegster waarna je een verdoving bij de te behandelen oog krijgt. Als dit is ingewerkt
wordt er een trilnaald in je oog ingebracht, de lens kapot getrild en de rommel afgezogen. Daarna
wordt er een nieuwe kunstlens in geplaatst waarna je naar enige tijd weer naar huis kan met een
kapje voor het oog. De andere dag moet dit kapje er weer af en als het goed is wordt alles weer
scherper. De eerste paar weken mag ik dan niet bukken en tillen. Dus Piet krijgt een kunstoog.
|
