Is het normaalste abnormaal?

Blauwe ogen die me tevreden aankijken en langzaam dichtvallen, een ontspannen handje rust op mij en het enige wat ik hoef te doen is te kijken naar mijn kind die aan de borst aan het drinken is en hiervan te genieten en als ik geluk heb, krijg ik ook nog een brede glimlach tussen het drinken door. Voor mij inmiddels vanzelfsprekend dat dit de manier is om mijn kind te voeden en te troosten.

De eerste maanden is het voor iedereen normaal dat ik mijn kind borstvoeding geef, totdat ik bij die 6 maanden-grens kom. "Ben je al gestopt met de borstvoeding?" Ik heb deze vraag nooit goed begrepen. Waarom zou ik stoppen als zowel mijn kind als ik genieten van de borstvoeding, ik melk in overvloed heb, mijn kind alle antistoffen van mij mee krijgt, hier minder ziek door is en we er dus gewoon allebei nog absoluut niet klaar mee zijn? Die intieme momenten zijn zo waardevol! En nee, ik vind het niet erg dat ook ’s nachts mijn kind wil drinken. Na een kwartier slapen we allebei weer. Maar sommige mensen vinden dat ik mijn kind maar een paar nachten moet laten huilen. Ik zou haar verwennen, ik noem dat troosten. Zolang het niet ten koste gaat van mij, zie ik geen probleem. Bovendien raadt de WHO moeders, waar ook ter wereld, aan om hun kinderen zes maanden exclusief borstvoeding te geven, daarna tot twee jaar met bijvoeding erbij, en na die twee jaar zolang als moeder en kind dat willen. Eerlijk is eerlijk, ik heb mijn grenzen verlegd. Bij Lotte liep de borstvoeding de eerste 3 maanden niet zo lekker, ik keek uit naar die 6 maanden zodat ik voor mijn gevoel 'verantwoord' mocht stoppen. Maar toen eenmaal die eerste 3 maanden voorbij waren en het erg goed ging, was ik voor dat ik het wist die 6 maandengrens voorbij, en verlegde de grens naar een jaar. Maar toen ze eenmaal een jaar was, heb ik de grens naar 2 jaar verlegd. Dit is net niet gelukt, omdat de nieuwe zwangerschap 'roet in de melk' gooide en ik op medisch advies na 21 maanden ben gestopt (om vervolgens nog geen half jaar later weer borstvoeding te gaan geven aan Luka). Ik stond volledig achter dit advies. Toch heb ik er wel even moeite mee gehad om er definitief mee te stoppen. Het was zo’n ritueeltje geworden rondom het naar bed gaan, waardoor het even wennen was dat dit nu weg viel.

Er zijn mensen die hun mening al snel klaar hebben staan zonder te weten waar ze het echt over hebben en niet vragen waarom ik mijn kinderen zelf lang wil voeden. Niemand heeft ooit 'last' gehad van mijn borstvoedingsperiode. Lotte werd alleen maar op haar eigen kamer gevoed in alle rust. Maar ook al zou ik dit in het openbaar gedaan hebben, is dat een aanstotelijker gezicht dan al het bloot in MTV-clips wat wel als normaal gezien wordt?
Voor mij is, als het lukt, 2 jaar borstvoeding de beste keuze, maar ik zal nooit oordelen wanneer een moeder eerder stopt. Iedereen heeft namelijk haar eigen grenzen en mogelijkheden en ik zal deze moeder alleen maar prijzen voor de periode waarin ze wel borstvoeding heeft gegeven, ook al is het maar een paar dagen geweest. Wie ben ik om te oordelen over iemand anders? Ik kan wel adviezen geven wanneer hierom gevraagd.

Inmiddels ben ik ervaringsdeskundige geworden in het geven van borstvoeding en heb heel wat uurtjes op borstvoedingsfora gelezen, en geef daarnaast ook professionele begeleiding op de kinderafdeling waarvoor ik cursussen heb gevolgd. Ik adviseer graag vriendinnen of familie als ze hierom vragen. Ik heb hierover nu een behoorlijke kennis opgebouwd en wil dat graag delen. Ik ben zelfs door onze lactatiekundige gevraagd om ook de opleiding te gaan doen tot lactatiekundige zodat we er 2 hebben in het ziekenhuis en daar zit ik serieus over na te denken.

Ik hoop dat ik ook aan Luka lang borstvoeding kan geven, we zullen zien of we de WHO norm gaan halen!