Dromen van Teus (1)
Ik heb Inception, de meest besproken film in 2010 van Christopher Nolan nog niet gezien.
Maar ik vind dromen heel interessant.
Iedereen droomt minstens vijf keer per nacht circa 10 tot 15 minuten tijdens de remslaap.
Tijdens de remslaap ontbreken visuele indrukken en dan probeert het rationele brein de
chaotische hersenactiviteit tot een "samenhangend" verhaal samen te smeden.
Een lucide droom ontstaat doorgaans midden in een droom. De dromer realiseert zich
plotseling dat zijn belevenis niet echt is. Dat zijn de droomdelen die je soms kunt onthouden.
Waarom droom je wel eens over een gebeurtenis waar je nooit over nagedacht hebt?
Heeft een droom een betekenis of niet?
Waarom droom je de ene keer over iets leuks en heb je een andere keer een nachtmerrie?
Meestal onthoud ik mijn dromen niet, maar de laatste maanden zijn me er toch een paar bij
gebleven. En dan wil ik het nog niet eens hebben over mijn nachtmerries.
Zo ben ik een keer gevolgd door een enge man met enorme oren en een grote zonnebril.
Enkele weken geleden zat ik alleen in een bootje op een heel groot meer. Het waaide hard
en het regende pijpenstelen. Het water bleef maar stijgen en het bootje kwam steeds hoger
te liggen. Ik riep om hulp maar niemand kwam mij redden. Plotseling zakte het water alsof
iemand een stop uit het meer trok. Ik zat ineens niet meer alleen in het bootje maar met
allemaal vrienden en bekenden. Iedereen lachte, maar niemand wist waarom...
Een paar maanden geleden was ik nog in de hemel.
Ik was in mijn roodwitte bestelbus tegen een boom gereden en ik bevond me plotseling in een
warm land met een schitterende natuur, waar de zon vierentwintig uur per dag scheen.
Ik verkocht daar tandenborstels aan mooie vrouwen met hagelwitte tanden.
En de vrouwen betaalden mij met gouden munten in de vorm van een hart...
Ik bevond me in een enorm grote ruimte met allerlei relaxbedden en op elk hoofdeinde lag
een perfect passende koptelefoon. Toen ik die opzette hoorde ik schitterende muziek, maar ik
hoorde het niet alleen. De ruimte veranderde in een concertzaal en ik zat altijd op de eerste rij.
En de artiesten kenden mij allemaal van naam…
Met de kerstdagen zat ik in de gevangenis! Ik was onschuldig. Een winkelier, ene Coen, had
mij aangegeven, omdat ik niet betaald zou hebben, maar hij snapte "het systeem" nog niet.
Het systeem is dat ik niet meer in de winkels wil afrekenen. Ik heb er na 40 jaar genoeg van
om altijd maar te moeten wachten in een rij tot ik kan betalen. Voortaan moeten de winkeliers
bij mij thuis afrekenen. Ik heb zelfs een pinautomaat. Het beviel overigens best goed in de
gevangenis. Geen grauwe, grijze muren maar vrolijke pasteltinten. Leuke cipiers waar je mee
kunt lachen. Ze leken allemaal op bekende cabaretiers. Bert Visscher en Youp van ’t Hek
liepen er ook rond. Je kon van de ene in de andere ruimte komen door een puzzel op te lossen,
maar de puzzel was wel elk uur anders. De puzzel van de buitendeur was niet te maken, zo
moeilijk...
|
