 |
Duizend
Ja, jullie kijken natuurlijk vreemd op dat onder deze kolom mijn naam
staat. Teus was volgens Piet aan de beurt. Snotverdorie Piet, je weet toch
dat Teus om deze tijd zit te zwoegen en te zweten met cijfertjes. Cijfers
die de al te graaigrage club van Wouter Bos even moet afremmen met het
incasseren? Miljarden over de bank gooien en dan proberen de kleintjes een
poot uit te draaien, Teus zet hem op!
Dagobert Duck?
Zo voelde ik me deze winter toen ik mijn CD's een definitieve indeling gaf.
Er komt niet zoveel meer binnen en dan kan je iets afronden. De eerste
klus, alle CD's op genre zetten, dan de doosjes pakken (er gaan er 30 in
één doosje) en op alfabetische volgorde van de eerste drie
letters per artiest indelen. Hele klus, maar mooi werk, aan muziek geen
gebrek, je zet weer eens CD's op die je jarenlang niet hebt gehoord. Je had
me moeten zien. Als Dagobert Duck, zwemmend tussen duizenden CD's,
opgestapeld op de vloer. Een goed gevoel, dat wel, het werk voor het blad
is toch niet voor niets geweest. De CD's staan nu keurig op z'n plek, genre
gericht, vooral country, maar ook rock 'n'roll, blues, jazz, pop,
americana, folk en oude muziek vanaf de jaren '20 van de vorige eeuw. Zoals
het nu staat is het zoeken naar een CD, inclusief het trappen lopen, in
vijf minuten geklaard. Waar blijven de van Dammen die mijn collectie willen
zien?
Foto's kijken?
Het uitzoeken van de CD's ging vlotter dan verwacht, 'slechts' 15.000
schijfjes verschuiven ging relatief snel. Hartje winter nog, lekker warm op
zolder, dus meteen maar overgestapt op de grootste klus, het uitzoeken en
sorteren van de foto's. Een voor- sortering was er al, voor zover daar tijd
voor was. Wat nog niet aan bod komt, werd met doos en al opzij gezet met de
aantekening: volgend seizoen. Eigenlijk had ik de hele klus nog een jaar
door willen schuiven, om voorrang te geven aan het opruimen van een
opslagplaats in Reeuwijk van 6x6 meter, waarvoor jaarlijkse huur wordt
betaald. Aanleiding om toch met de foto's te beginnen was, naast het koude
weer, een verzoek van de DCMA (voor niet ingewijden, Dutch Country Music
Association, een organisatie waarmee we tot en met 2007 samenwerkten in het
Poll Gala, een evenement waar jaarlijks de Gram Award werd uitgereikt).
Deze DCMA houdt op 13 september het 25e Awards Gala. Ze willen graag een
foto-compilatie maken van alle voorgaande jaren. Zelf hebben ze dat bij
lange na niet meegemaakt, dat stuk geschiedenis zit, je raad het al, enkel
in de fotodozen bij ons op zolder. Een dilemma dus, alle dozen van het
onderdeel Nederlandse artiesten doorzoeken voor dat ene project. Dan wordt
het toch aantrekkelijk om de grote klus meteen aan te pakken. Klein
probleempje, ik moest eerst ruimte maken voor een goede indeling. Dat kon
alleen om te beginnen met de Amerikanen op de foto en dan speciaal die
foto's die door ons, Janny, Hans, Rineke van Beek en Piet Milané
(laatste tot 1997) zijn gemaakt. Deze sortering was te bevatten, jaarlijks
per man/vrouw zo'n 20 à 30 rolletje vol van 36 per rol en dat ruim
20 jaar achtereen. Waarbij gezegd moet worden dat ik om het andere jaar
ging en na 2000 niet meer. Maar toch, tienduizenden foto's, alleen in dit
onderdeel. Hoe ging dat sorteren? Op letter zat het al, nu per artiest en
per artiest op jaar. Dat laatste vooral om flink wat foto's uit de selectie
te halen. Er zijn artiesten die 20 jaar achtereen dezelfde awards winnen,
dezelfde grijnslach vertonen en dezelfde houding aannemen. Het enige
verschil, de kleur van de stropdas en soms de kleur van het pak (meest
donker). In zo'n geval volgt een selectie op details en kan de helft weg.
Gelukkig maar, er zijn ook prachtige vrouwen in de countrymuziek en dat
geeft fleur en kleur aan de klus. Sorteren gaat hier meer op uiterlijke
waarden (als ik Shania Twain noem dan weet Teus al genoeg). Even ter
onderbreking, ik ga als waarnemend columnist de ruimte overschrijden, maar
mijn verhaal is nog niet af. Bovendien hebben mijn vingers, om
bovengenoemde redenen, anderhalve maand de toetsen niet aangeraakt en is er
geen zinnig woord uit mijn brein gekomen. Hoogste tijd dus om de
vaardigheid van het schrijven weer even te testen. Bovendien, een paar
maanden eenzaam teruggetrokken op zolder, met al die duizenden mooie
herinneringen, dat moet ik gewoon even op papier kwijt. Teus, volgende
maand ben je gewoon aan de beurt, tenzij je dan nog holderdebolder ben van
al die cijfers. Hier gaat mijn verhaal verder en ik laat het aan de
lezer(es) over of dit nog wel tot de kolom hoort of niet?
Het echte werk?
Problemen bij het onderdeel Country/Amerika waren er nauwelijks, Garth
Brooks zit gewoon in doos B en Trisha Yearwood in doos Y. Maar wat als
artiesten samen zingen en dus samen op de foto gaan?. Dan volgt een
persoonlijke beslissing, doorgaans bij de meest bekende naam of (praktisch
gezien) in de doos met de meeste ruimte. De sortering ging overigens niet
van A tot Z maar andersom. Je eindigt dan met de A en de dozen staan dan
meteen op z'n plaats. Met een flinke uitsortering hield ik dozen én ruimte
over. De grootste klus, meteen er achteraan, de Nederlandse country
scene.Muziekgeschiedenis in beeld vanaf 1970. Alles wordt weer beleefd,
want je was er zelf gewoon bij. Je ziet de groei in kwaliteit van het
fotograferen. De ontwikkeling van zwart/wit foto's (jaren '70) naar kleur.
De sortering ging hier in minstens 70 dozen, 2x het alfabet plus diversen.
Onder die diversen: foto's van artiesten met CG (Country Gazette), foto's
van artiesten met Janny en/of Hans (bescheiden, maar als optelsom toch
veel), foto's van artiesten met Rineke (een grote doos stampvol) enzovoort.
Alle voorlopig ongesorteerde selecties gaan naar de volgende winter. Voor
de geschatte afbouw van het blad en inrichting van het archief heb ik vijf
jaar uitgetrokken, waarvan er nu één is gepasseerd. Was het
foto deel voor de Amerikanen ruim 20 jaar (plus wat artiesten die daarvoor
zelf naar ons land kwamen). Voor het Nederlandse deel gaan we terug naar
begin jaren '70, de tijden van de Tumbleweeds, Saskia & Serge,
Sommerset en Ben Steneker. Onze jongeren hebben daar nog nooit van gehoord,
geeft niet, elke leeftijd z'n eigen stijl, elke smaak z'n eigen artiesten.
Sommige artiesten draaien al langer mee dan ons blad heeft bestaan. Ben
Steneker vierde vorig jaar zijn 50 jarig artiesten jubileum. Dat de
gemiddelde muziekliefhebber hem niet kent komt omdat country toch een
kleine, te besloten muziekwereld is. Indelingsproblemen zijn in het
Nederlandse foto archief groter. Neem als voorbeeld de huidige Goudse
formatie Change of Key (doos C), de formatie rond Marijke en Joop de Jong
(doos J) met hun fraaie zangeres Danielle (doos D). Voorheen noemden zij
zich Mary Kee Country Company en zo viste ik foto's uit de dozen M en K.
Hoe krijg je dat logisch samen onder één letter (gekozen is
voor de M van de langst gekozen naamsperiode). Maar het kan nog gekker.
Ruud Hermans achtervolgt me?
Ruud Hermans zullen de meesten als presentator kennen. We horen zijn stem
regelmatig op Radio 2, Radio 5 en Radio 6. Als zanger begon hij in Heating,
daarna Tumbleweeds, toen de Ruud Hermans Band en toen die uitspraak voor
Amerikanen te moeilijk bleek, werd het Tulsa. Met Dick van Altena vormde
hij een duo onder de naam Lonely-2. Als je denkt dat je het dan hebt kom
je zijn afbeelding ook tegen als centrale figuur bij KRO evenementen, als
zangpartner van vele artiesten, waaronder Ilse DeLange en die is natuurlijk
ook bij de jongeren onder ons bekend. Ik heb Ruud Hermans maar in
één grote aparte doos opgesloten, hij achtervolgde me en ik
kwam er bij de letterkeuze niet meer uit.
|
