 |
In de wolken.
Uitgerekend de drukste maand van het jaar, de Nashville reis en een weekend
Dublin ben ik aan de beurt voor de column. Jazeker,Dublin, reisje van de
school die 50 jaar bestaat en ik mocht mee.
Voor het eerst in mijn herinnering stappen we 's morgens om half zes op de
fiets naar school. Hans geniet van al die zingende vroege vogels maar van
mij hadden ze hun snavels op elkaar mogen houden. Bus stond klaar en zo
gingen we naar Schiphol, personeel plus aanhang, zo'n kleine 50 mensen bij
elkaar.
Na wat wachten vertrok het vliegtuig bij stralend weer op de voorspelde
tropische vrijdag (24 juni). Geen wolkje aan de hemel, tot in Engeland en
bij Dublin landden we in de stromende regen. Na alle dingen die erbij
horen, uitstappen, instappen, koffer overladen, volgde een busrit door
Dublin. De reisleider wist veel van de geschiedenis, maar vertelde dat wat
saai, moeilijk soms om je ogen open te houden. Mooie onderbreking was een
bezoek aan een oud kasteel, met veel schilderijen en oude meubels. Ook hier
weer uitleg, alles in Ierland heeft wel een betekenis.
Natuurlijk ook gelunched die middag. Na een lange rit door Dublin , waarbij
we somminge gebouwen twee keer zagen, eindelijk in het Tara Tower Hotel.
Wij hadden een kamer met uitzicht op de Ierse zee.
Die avond een gezamelijk diner, waarbij wat officiele dingen, zoals
afscheid van collega's die vertrekken. Hans had eigenlijk ook op een speech
gerekend, maar mooi niet. Hij heeft nog 37 werkdagen maar op papier moet
hij nog tot 1 december.
Na het ontbijt met de hele groep op zaterdag waren er een aantal keuzes,
zoals winkelen in Dublin, een Irish Whiskey trail, museums, kerken, een
Guinness (bier) tour en meer.
Voor ons zag een Wild Wicklow tour er aantrekkelijk uit, waar we met z'n
negenen (uit de groep) heen gingen. Eigenlijk wilden er meer mee, maar
omdat er een 'korte stadstour' bij zat schrok dat een aantal af. Wat hadden
die spijt toen ze van ons hoorden hoe mooi het was. De stadstour was door
een heel ander deel, we zagen in de verte de optrekjes van Bono, Enya en
anderen. De buschauffeur vertelde het op zo'n lollige manier dat je je geen
moment verveelde. Telkens stoppen op mooie plaatsen. En Hans maar
fotograferen. Het was die dag bewolkt maar droog, lekker wandelweer. We
reden over smalle hobbelige wegen met prachtig uitzicht over het
bergachtige gebied. Na stijging van zo'n 600 meter kwam er opeens een
dichte mist opzetten, we zaten in de wolken, gelukkig niet de hele rit.
Veel groen in de bergen. Overal varens en mos. Onderweg stopten we bij een
Keltisch kerkhof, met al die typisch bewerkte kruizen en tekens. We hebben
de juiste keuze gemaakt en met deze reis een mooi stukje Ierland gezien.
Na deze dagtour vonden de meesten van de groep elkaar weer in Dublin ,
extra druk deze dagen vanwege de concerten van U2. Twee van de groep hadden
zelfs kaartjes versierd. Anderen gingen naar een uitvoering van Riverdance
en wij naar een avondje traditionele Ierse muziek met uitleg. Moe, maar
voldaan gingen we, na nog even bij de hotelbar te hebben gezeten, naar onze
kamer.
Op zondag hebben we na het pakken van de koffer een stevige strandwandeling
gemaakt van een paar uur, met een jonge collega en z'n vriendin. Met vieren
via een natuurgebiedje weer terug, daarna bus, vliegtuig, bus, fiets en
weer thuis. We hebben het gevoel dat we echt alles wat mogelijk was uit dit
weekend hebben gehaald. Iedereen van de groep had het naar z'n zin.
|
