Mijn vader
Dinsdag 12 december 1989 moest een normale dag worden. Vanaf het moment dat de telefoon ging en mijn broer mij vertelde dat mijn vader plotseling was overleden, veranderde mijn wereld compleet. Mijn lieve vader was niet meer, hij was maar net 63 jaar geworden.
En nu... is het 12 december 2009, 20 jaar na zijn overlijden. Op zo'n dag denk je meer dan anders aan hem, denk je aan al die dingen die gebeurd zijn in de afgelopen 20 jaar, aan hetgeen hij niet meer heeft mee gemaakt, vrolijke maar ook verdrietige dingen. Al mijmerend denk je aan alle veranderingen van de afgelopen 20 jaar op allerlei gebied, wetenschappelijk maar ook persoonlijk.
Als sportfanaat zou hij het geweldig hebben gevonden dat er zoveel sport op de televisie te zien zou zijn. Samen met één van zijn kleinzoons zou hij genoten hebben van de Nederlandse voetbalcompetitie en van de Europese en Wereld kampioenschappen voetballen en hij zou met verbijstering én met plezier kijken naar de oranje gekte. Trots zou hij zijn op zijn kleinzoon die samen met vrienden in een oranje caravan naar Zwitserland trok om het Nederlands elftal aan te moedigen.
Zijn oudste kleinzoon draagt de naam van mijn vader. Als kind deed hij daar wat lacherig over, maar nu is hij daar apetrots op. Mijn vader zou met verbazing kijken naar zijn kleinzoon. Toen een jongen van 11 jaar en nu een volwassen man die bouwkundig ingenieur is en het technisch inzicht van opa heeft geërfd. Mijn vader ontwierp verpakkingsdozen, had veel geduld om dingen te ontwerpen en in elkaar te knutselen en zijn kleinzoon laat diezelfde talenten zien bij het ontwerpen van maquettes.
In mei 2010 wordt mijn vaders eerste achterkleinkind geboren.
De moeder van de baby mijn vaders oudste kleindochter, is een leuke vrouw die onderwijzeres is geworden en daarnaast een getalenteerde fotografe. Vol trots zou opa hebben gezien hoe zijn kleindochter de huwelijksreportage verzorgde op de bruiloft van haar broer. Deze kleinzoon was een stil jongetje toen mijn vader stierf. Nu is hij getrouwd, een vakbekwaam installateur en speelt hij gitaar in "de Kroon band".
Mijn vader heeft nooit achter een computer gezeten en zou met verbazing hebben geluisterd naar de woorden You Tube, internet, Windows, Word, apestaartje, Google, websites, online, email enz. Hij zou zien dat ik met mijn tante in Australië kan mailen en dat ik dan, mits ze niet op bed ligt, direct antwoord kan krijgen.
Vol verbazing zou hij ook kijken naar al die mensen met een mobieltje aan hun oor of die met het mobieltje in hun hand sms'end over straat lopen. Hij zou verbaasd kijken naar zijn kleinzoon die een iPhone heeft waarmee hij niet alleen kan bellen maar ook kan mailen, op internet kan kijken en bijvoorbeeld een voorbijganger aan de hand van een plattegrond de weg kan wijzen. Hij zou zien dat je je iPhone bij de televisie kunt houden als je onbekende muziek hoort waarna op het scherm dan de naam van de artiest en de naam van het nummer verschijnt.
Hij zou zien dat zijn jongste kleindochter en kleinzoon op Hyves contact met elkaar hebben en dat je elkaars foto's kan zien. Hij zou zien dat het verlegen kleine meisje van toen een mooie jonge vrouw is geworden en een prima kapster.
Samen met mijn moeder is mijn vader een paar keer naar Duitsland en naar Oostenrijk op vakantie geweest. Hij vond het jammer dat mijn moeder niet durfde te vliegen en daardoor geen verre reizen kon maken. Mijn vader was voor zijn werk in Italië, Engeland en Amerika en was graag naar Australië gegaan. Hij zou het dan ook geweldig gevonden hebben dat zijn dochter en schoonzoon én zijn jongste kleinzoon wel naar Down Under zijn geweest en zelfs nog naar Nieuw-Zeeland. Ook geweldig zou hij het gevonden hebben dat zijn naamgenoot twee keer naar New York is geweest. Samen hadden ze dan kunnen praten over hun ervaringen daar.
Mijn vader zou zien dat er nu draadloze telefoons én microfoons zijn, digitale fotocamera's én digitale fotolijsten. Hij zou met verbazing kijken naar de kleine filmcamera's, de LCD tv's, de Blu-rayspelers, de spaarlampen én de led-lampen. Hij zou horen over draadloos internet en over laptops waarop je via Google Earth kunt kijken in de straten van familieleden aan de andere kant van de wereld. Hij zou horen praten over de hoge snelheidslijn, over navigatiesystemen, hybride auto's maar ook over elektrische auto's met oplaadpunten en zou zien dat je overal kunt pinnen i.p.v. betaalkaarten te gebruiken en dat je in veel steden alleen nog maar met een chipknip kunt betalen als je wilt parkeren.
Hij zou zeer onder de indruk zijn van alles wat er de afgelopen 20 jaar is veranderd. Maar het meest blij zou hij zijn met het feit dat het goed gaat met zijn kinderen en kleinkinderen.
|
