<Vorige]  ['De Kolom' index]  [Volgende>

De Kolom logo spacer
spacer [Klik hier voor gewone-versie
spacer
spacer 47:  Piet
1-6-2007
spacer spacer

Lekker Vies

Ja hoor, Piet weer, zie ik jullie denken, maar het is allemaal echt gebeurd. Ik ben sinds 29 mei raadslid voor de gemeente Vlist. Dat gaat echt niet vanzelf, daar gaat een soort toelatingsexamen aan vooraf. De opdracht is: in de straat Groenhove in Stolwijk is veel overlast van hondenpoep. Hoe los je dit probleem op! Toevallig was ik een paar weken geleden in Blijdorp.

Een grote mannetjesgorilla zat op zijn boomstronk in het buitenverblijf. Hij keek eens afwezig naar zijn voetzolen. Hij keek naar twee van zijn vrouwtjes die een bloemkool over en weer rolden. En hij wierp een vluchtige blik naar de tientallen bezoekers die zich achter dik glas hadden verzameld. De grote aap zuchtte diep en draaide zijn rechterhand achter zijn bibs. Daaruit verscheen eerst een klein zwart puntje, dat groeide en groeide. De toeschouwers hielden hun adem in. En jawel hoor: even later had de reus een apendrol op zijn handpalm gedraaid. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, hield de aap daarop zijn hand voor zijn stompe neus en rook eens aan dat goedje. Hij fronste donker, een zucht van ontzetting rilde door de menigte en het publiek mocht toezien hoe de gorilla de drol in zijn hand oppeuzelde. Ja, het eten van poep wekte groot afgrijzen. Ik kreeg een geweldig idee.

Ik heb nodig een goed gelijkende hondendrol en dacht aan ontbijtkoek voor de kleur en stroop voor de kleef en ging meteen aan de slag. Op een gegeven moment kwam ik op 4 plakken ontbijtkoek, twee lepels pindakaas, een lepel stroop en een handvol fijngeknepen pinda's. Met wat water erbij kreeg ik een zacht glad geheel. De smurrie ging daarna in een spuitzak zonder mondstuk en ik ging de straat op, samen met mijn examinator. Het was ongeveer tijd voor de meeste honden in die straat om te worden uitgelaten. Ik drukte door die spuitzak een prachtige hondendrol met een punt en we gingen een stuk verder achter een struik zitten en wij wachten rustig af.

Er komt een man en een vrouw aan met een aangelijnde hond. De hond blijft op 5 à 6 meter staan, gaat geweldig tekeer met zijn neusvleugels en begint ontzettend aan de riem te trekken en blafte als een gek. Zowel de man als de vrouw staan met hun hakken tegen de stoeprand hangend aan de riem en gillen samen: Freekie, Freekie, niet doen. Met afgrijzen zien zij beide toe hoe Freekie de drol met veel smaak verorbert en ook nog zijn bek aflikt. De man en de vrouw kijken om zich heen of niemand het heeft gezien en lopen hard weg met Freekie nog likkebaardend achter hun aan.

Het hoofd van de gemeentewerken kijkt mij met open mond aan en begint dan onbedaarlijk te lachen. De tranen lopen uit zijn ogen en hij zegt nog nasnikkend: meneer van Dam, u bent geslaagd ik geef het door aan de burgemeester en terwijl hij wegliep hoor ik hem nog mompelen, ongelofelijk, ongelofelijk...

Ik denk dat Erik de volgende keer nog veel meer heeft te vertellen.