 |
Mijn voeten
Bruine sandalen, witte instappers, wandelschoenen, "nette" schoenen, slippers, rode sandalen en misschien toch ook mijn groene sneakers? Oh, natuurlijk moet ik zeker mijn nieuwe "jesus nikes" niet vergeten...
Welke schoenen mogen samen met mijn boeken in mijn koffer mee op reis naar de andere kant van de wereld?
Nu hoor ik iedereen denken, "wat een bevoorrecht mens dat ze zo'n reis gaat maken en wat een luxe probleem legt ze daar voor". Jullie hebben allemaal groot gelijk, tenminste als daar een beeld bij past van mooie, slanke, probleemloze voeten.
De waarheid is geheel anders en het hoge woord moet er nu maar eens uit.
"Ik heb platvoeten, maatje 41"! Dat viel niet mee om te zeggen, hier gaat jarenlange voetenfrustratie aan vooraf.
Als jong kind werd door de schoolarts vastgesteld dat ik platvoeten had. Dat kwam ongetwijfeld voor mijn ouders niet als een verrassing, want zij hadden die zelf ook. Ik mag nog van geluk spreken, want mijn broertje heeft platvoeten maatje 46!
De goede man, de schoolarts dus, gaf mijn moeder de raad mee om mij dagelijks dertig keer de kamer op en neer te laten lopen. Dertig keer heen op mijn tenen en hetzelfde aantal keren terug op mijn hielen. Daarnaast mocht ik alleen maar stevige en verantwoorde en daardoor natuurlijk onflatteuze schoenen dragen.
Je kreeg in die tijd slechts één paar schoenen per seizoen, dus daar had je het maar mee te doen.
Gelukkig voor mij, ging ik wel eens bij mijn opa en oma logeren en kocht oma zéér tegen de zin van mijn moeder in, prachtige onverantwoorde slippers.
Er volgden heel wat jaren, waarin ik veel problemen had met het kopen van schoenen. Vooral 's zomers was dat een ware ramp. Iedere vrouw wil toch graag een sandaaltje dragen, dat staat immers charmant bij een jurk. Mis, als je platvoeten hebt, glij je langzaam door het gat naar voren en ik kan je verzekeren dat het niet charmant is als je met je tenen over de rand loopt. Zeker niet als je zulke tenen als ik heb. Het valt niet mee om in één keer te vertellen dat je platvoeten én tenen als vingers hebt, dus dat had ik even achter gehouden. Je kunt dat ook lange tenen noemen, maar dat kan zo figuurlijk worden opgevat.
Als tiener vond ik het dan ook reuze gênant om samen met een vriendje op blote voeten over het strand te lopen.
De schoenenleveranciers vonden het vast niet interessant om schoenen maat 41 te maken, want daar waren er altijd bijzonder weinig van. Het kan zijn dat ik meestal op het verkeerde tijdstip kwam, maar ik heb heel wat keren te horen gekregen dat de gewenste schoenen waren
uitverkocht omdat ze maar één paar 41 hadden gekregen.
De kritische lezer heeft inmiddels vast wel begrepen dat ik ondanks alle inspanningen, nog steeds "gezegend" ben met platvoeten.
Als je het woord een paar keer zegt, klinkt het al wat minder erg, toch?
De laatste jaren is er iets veranderd. We zijn op steeds grotere voet gaan leven. In de afgelopen 30 jaar zijn onze voeten gemiddeld met maar liefst drie maten gegroeid. Gelukkig die van mij niet!
Tot mijn grote vreugde is dat ook doorgedrongen tot de dames en heren schoenen ontwerpers. Niet langer is schoenen kopen een crime. Niet langer heb ik 10 paar schoenen om me heen staan en past er nog niets. Jawel, het lukt soms in één keer.
Voeten in verkeerde schoenen hebben heel wat te lijden. Je kunt blaren en eksterogen krijgen, voetschimmel en voetwratten en zweetvoeten is ook niet iets om blij mee te zijn.
Wisten jullie dat een voet 26 botten, 33 gewrichten, 19 spieren en pezen en 107 ligamenten
(banden van bindweefsel om een gewricht) heeft?
Weten jullie ook dat de huid van de voet erg gevoelig voor aanraking is? Je kunt er heerlijk mee voetje vrijen!
Twee jaar geleden werd Rotterdam trouwens opgeschrikt door een man die vrouwen lastig viel (het is maar hoe je het bekijkt), door aan hun tenen te likken.
Terug naar het onderwerp schoenen, moet mij toch nog wel iets van het hart.
Vrouwen hebben de naam dat ze heel veel schoenen kopen, veel meer dan mannen in ieder geval.
Onlangs las ik echter in de krant dat een man als lust schoenenrover actief was op campings. Op een plaatselijke camping had hij tien paar schoenen gestolen. Hij zei lustgevoelens te krijgen van schoenen. Thuis had hij nog eens twee- tot driehonderd paar schoenen staan.
Tenslotte las ik een paar dagen geleden het bericht dat er bij een seriemoordenaar thuis, tientallen paren naaldhakken van slachtoffers waren aangetroffen. Gelukkig, draag ik díe niet.
Misschien is daarmee gelijk het belangrijkste verschil geconstateerd. Wij vrouwen komen er rond of puntig vooruit en mannen lopen altijd op dezelfde sport schoenen en afgetrapte slippers, zodat het niet opvalt dat ze op schoenen kicken.
Toch maar vragen of Teus niet genoeg heeft aan wandelschoenen en een paar sandalen in de koffer.
Eigenlijk wil ik ook mijn waterschoenen mee...
|
