Den Alblasserwaert
Al meer dan 25 jaar is de Alblasserwaard mijn werkgebied. Men vraagt zich misschien wel eens af: "wat spookt die Teus daar toch uit?" Als adviseur maak je heel wat mee. Hoewel het nog te vroeg is om mijn memoires in boekvorm uit te brengen, zal ik als voorproefje het één en ander verklappen in deze column.
Ik heb het meest te maken met agrarische ondernemingen. Dat varieert van kleine familiebedrijfjes tot hypermoderne grote ondernemingen. Er zijn een viertal gebeurtenissen die ingrijpend zijn geweest voor de ontwikkeling van de agrarische bedrijven in de Alblasserwaard. Achtereenvolgens:de ruilverkaveling, de melkquotering, de Betuwespoorlijn en de mineralenwetgeving. Dat heeft heel wat advieswerk met zich mee gebracht. Zo ontstond er een levendige handel in melkquotum en.landerijen, waarbij de boeren tegen elkaar opboden. Er werden bedrijven verplaatst naar Flevoland, Groningen en Drente. Als adviseur begeleid je de ondernemers echter niet alleen op financieel economisch of fiscaal terrein, maar ben je als een soort maatschappelijk werker betrokken bij de sociaal emotionele aspecten van het leven zoals familievetes, echtscheidingen, faillissementen, ernstige ziekten en overlijden. Dat maakt het vak gecompliceerd maar tegelijkertijd ook boeiend. Er moeten oplossingen worden gezocht die soms niet of nauwelijks beschikbaar zijn. Een aantal voorvallen zijn het zeker waard om genoemd te worden.
- De cliënt die de jackpot won en ineens multimiljonair werd.
- Familiebesprekingen waar met het mes op tafel wordt gestreden als het gaat over bedrijfsovernames of het verdelen van de erfenis.
- Het gerechtelijke getuigenverhoor bij een vete tussen twee broers, waarbij ik onafhankelijk moest blijven.
- Mijn "oorlog" met de Belastingdienst over de fiscale afwikkeling van een emigratie.
- De ex-cliënt met zijn "contacten" uit de Amsterdamse onderwereld.
- De cliënt die zijn vrouw een blauw oog sloeg omdat zij zo onverstandig was hem te feliciteren met hun 25 jarig huwelijk.
- De financiële en emotionele problemen voor het gezin waarvan de man zelfmoord pleegde omdat de Betuwespoorlijn door zijn bedrijf kwam.
- Mijn jaarlijkse reisjes naar een mammoetbedrijf waar meer dan 2.500.000 kg melk geproduceerd wordt.
- De gruwelijke boerenbakkies met vellen die naar binnen geslurpt worden.
- De kattengekke cliënte waarbij ik de schrik van mijn leven kreeg toen er plotseling twee katten van een kast boven op de tafel sprongen.
- Mijn bezoek aan een mensenschuwe kluizenaar waar de tijd stil is blijven staan.
- De belastingcontrole die volledig uit de hand liep en waarbij de ondernemer en de belastingambtenaar op de vuist gingen.
- De eeuwige jacht van de fiscus op het "zwarte geld" waarbij de adviseur moet proberen om de fiscus op slinkse wijze om de tuin te leiden.
- De ontdekking van een complete schaduwadministratie bij een ex-cliënt.
- De vele keren dat ik "bedreigd" ben door agressieve waakhonden op boerenerven.
Het meest schokkende was toch wel het bezoek eind 70-er jaren aan een cliënt, die net zelfmoord had gepleegd maar nog niet ontdekt was door zijn vrouw.
"Hij zit in de schuur", zei ze. Dat klopte niet. Hij hing in de schuur!
Ik heb mijn vragen niet meer kunnen stellen…
Er is veel verborgen ellende onder de boeren.De financiële problemen nemen toe en daarmee ook de spanningen in het gezin. In toenemende mate stoppen de boeren met hun bedrijf. Een aantal van hen zijn dan in één klap miljonair. Dan is er weer "werk aan de winkel" voor de adviseur en volgen interessante gesprekken met banken over beleggingen. Kortom, werk genoeg in het vak.
En dan heb ik het nog niet eens over mijn streven om tientallen boerenzoons in de waard te koppelen aan boerendochters onder het motto: "boerenzoon zoekt meid met melk".
Over een jaar of vijf zal ik mijn kennis en ervaring overdragen aan een collega en kan ik eindelijk beginnen aan mijn boek:
"Mijn werkzaam leven in den Alblasserwaert.
|
